Brandon Maxwell kijkt na een decennium in de mode naar het licht

31

Brandon Maxwell heeft naam gemaakt in de mode sinds zijn gelijknamige label in 2015 op het toneel verscheen. Na zijn carrière als celebritystylist – waaronder Lady Gaga – werd Maxwell al snel bekend om zijn scherpe, verfijnde en moderne collecties, geïnspireerd door zijn roots in Texas. Vandaag blikt hij terug op zijn tien jaar in de modewereld, na een reeks hoogtepunten en interne en externe uitdagingen. Aan de vooravond van zijn tiende jubileumshow tijdens New York Fashion Week sprak de Daily exclusief met Maxwell over lessen uit een decennium design, herinneringen aan zijn allereerste modeshow en belangrijke lessen voor de huidige generatie jonge ontwerpers.

Jullie vieren dit jaar jullie 10-jarig jubileum. Hoe voelt het om die mijlpaal te bereiken? Het voelt goed. Het is niet iets waar ik veel tijd aan heb besteed. Ik ben op een punt in mijn leven waar ik erg vooruitkijk, en terugkijken vind ik niet altijd even interessant. In mijn jongere jaren was ik geïnteresseerd in terugkijken op veel dingen. Het voelt wel als een prestatie, en het is iets waar ik aan werk – momenten vinden om trots op mezelf te zijn. Toen ik begon, herinner ik me dat mijn moeder tegen me zei: "Nou, hoe weet je dan of het succesvol is? Is er een markering voor jou waaraan je kunt zien of het succesvol is?" Ik zei altijd tegen haar: "Ik denk dat als ik tien jaar in het bedrijfsleven zit, dat voor mij als succesvol zal voelen." Toen ik begon, was het landschap echt uitdagend, dus het voelde alsof het een enorme prestatie zou zijn om het tien jaar vol te houden. Nu ik die tien jaar achter de rug heb, besef ik – en ik denk erover na terwijl we aan deze show beginnen – dat het een prestatie is. Ik ben trots op mezelf en, het allerbelangrijkste, dankbaar voor alle mensen die me hebben geholpen om hier te komen. Mode is absoluut een teamsport. Ik heb er nooit alleen aan meegedaan. Het is echt raar dat je aan het eind van de catwalk in je eentje de catwalk oploopt, want je bent de hele tijd in een groep met mensen die het samen doen. Ik ga de dag van morgen tegemoet met een gevoel van trots dat ik het heb volgehouden, en dankbaarheid voor degenen die me hebben geholpen om op koers te blijven.

Laten we teruggaan naar 2015. Wat bracht je ertoe om je eigen merk te starten terwijl je fulltime stylist was? Als ik terugkijk, weet ik niet zeker of veel mensen de overstap van stylist naar ontwerper hebben gemaakt. Andrea Lieberman wel, maar ik weet niet zeker of veel mensen het hebben gedaan. Ik groeide op in een kledingwinkel met mijn oma. Ik ging naar een fotografieopleiding en leerde kleding maken, en ik was geobsedeerd door modefotografie. Stylist zijn gaf me de kans om te communiceren, tijd met ze door te brengen en creatief bezig te zijn met enkele van de belangrijkste ontwerpers ter wereld. Al die drie ervaringen – mijn tijd met mijn oma, mijn tijd op de kunstacademie en mijn tijd als stylist – waren mijn opleiding. Ik ben niet naar school gegaan om te leren modeontwerpen. Als mensen me vragen: "Wil je als kind ontwerper worden?" Nee, ik wist niet eens dat dat mogelijk was! Ik heb wel een aantal dingen in mijn leven meegemaakt die mijn diepe liefde en passie voor kleding en het kleden van vrouwen benadrukten. Tegen de tijd dat ik stylist werd, en al jarenlang vrouwen had zien aankleden met mijn oma, vrouwen had zien aankleden voor foto's die ik maakte vanaf mijn dertiende tot ik volwassen was, en vervolgens stylist was, door al die jaren heen, zag ik dat ik wel degelijk van kleding maken hield. Ik vond het geweldig om te zien hoe vrouwen zich voelden in die kleding, en die interactie tussen ons beiden. Er was iets in mij dat opborrelde toen ik in de winkel van mijn oma was, en zeker toen ik mezelf fotografie leerde en modefoto's leerde maken. Het voelde alsof ik niet langer kon negeren dat er iets in mij opkwam dat voelde als: "Ik moet dit doen." Ik werd 30 toen ik het merk lanceerde. Ik had het gevoel dat het een kwestie van "nu of nooit" was. Het is zo interessant dat ik op een bepaalde leeftijd begon, want ik ben nu 40, ik ga het 10-jarig jubileum in, en ik zie dat die decennia zo bepalend zijn voor mijn leven. Ik kon het niet negeren, terwijl ik daar zat te werken, dacht ik: "Oh, dit moet ik doen. Dit móét ik doen." Ik had die beslissing toen pas kunnen nemen, want ik kijk er vaak op terug en denk dan: "Hoe heb ik die keuze gemaakt? Het was bizar dat ik besloot om gewoon een collectie te beginnen." Hoe voorzichtig ik ook ben op mijn veertigste, ik zou het nu nooit hebben gedaan. Maar ik ben zo blij dat ik het op mijn dertigste wel heb gedaan.

Welke belangrijke momenten herinner je je nog van je debuutmodeshow in het voorjaar van 2016 bij Mr. Chow? Mijn meest bepalende herinnering aan die show is er één: al mijn beste vrienden waren er en hielpen. Iedereen hielp, de hele dag door allerlei boodschappen. Het was alsof we een verjaardagsfeestje aan het organiseren waren. Ik ga nu naar de producties, en iemand is al bezig met de opbouw van de show. Er zijn al die teams waar ik zo dankbaar voor ben om mee te werken en alles tot in de puntjes te regelen. Dat was tien jaar geleden niet het geval. We waren er echt, "mama en papa", al mijn vrienden – bekend, onbekend, van mijn jeugd, grootouders – iedereen was bezig dingen in elkaar te zetten, de vloeren te vegen, alles klaar te maken. Het was een echt vreugdevolle tijd. Natuurlijk is mijn oma een belangrijk onderdeel van mijn merk geweest en heeft ze met me meegedaan aan de campagnes en de catwalk, en ik heb veel over haar gepraat. Dat was waarschijnlijk de laatste show die ze zich volledig kon herinneren, [voordat] ze overleed aan Alzheimer. Ze was er heel erg bij aanwezig, en het was een echt trots moment voor me, omdat ze me zo goed heeft opgevoed om net als haar te zijn. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik aan het rennen was, een race tegen de klok om daar te komen, zodat zij succes voor mij zou zien. De tweede bepalende herinnering die ik nooit zal vergeten, is dat ik een lijstje maakte met soortgelijke dingen voordat ik begon, dingen die ik ooit in mijn carrière hoop te bereiken. Een daarvan was dat ik ervan droomde om bij Bergdorf Goodman te werken, zoals elke ontwerper doet. Ik had me ten doel gesteld om over 10 jaar bij Bergdorf te werken, en dat zou dus vandaag zijn geweest. Mijn vrienden en familie bleven na [de show] bij Mr. Chow, en Linda Fargo kwam twee uur na de show langs. Ze ontmoette mijn familie en kocht toen de collectie. Dat is een sprookje. Zo vaak gebeurt het niet. Ik had het toen zo druk, en er gebeurde zoveel dat ik pas nu, nu ik dit na 10 jaar tegen jullie zeg, besef dat het iets bijzonders is. Nu ik het zeg en hier de dag voor de show zit, denk ik: "Dat is echt te gek." Ze was een voorvechter van me, en dat is ze nog steeds. Dat was echt een ‘knijp-me-in’-moment.

Je hebt tijdens je carrière zoveel shows opgevoerd. Wat was een van de meest uitdagende om te produceren of ontwerpen, en waarom? De pandemiecollecties waren een enorme uitdaging. We hebben een atelier in de stad en ik werk met mijn handen, en dat was absoluut een uitdaging. Het heeft me een paar jaar gekost om daarvan te herstellen. Ik kijk terug op een deel van mijn werk en ben trots op die collecties, maar het was een enorme verandering die aanpassing vergde. Ik ben bang om ziek te worden. Dat is iets wat ik heb – iedereen weet het. Het had invloed op hoe ik met mensen omging, dus het heeft even geduurd om daar overheen te komen. Ik ga nu nog steeds met een mondkapje naar de studio, en ik ben er erg nerveus over, dus ik maak me zorgen of iedereen wel oké is. Dat heeft me een paar jaar lang beziggehouden. Eén collectie die echt heel uitdagend was, waar ik zo trots op ben en waar ik zo van heb genoten, was die van najaar 2019. Dat is waarschijnlijk mijn favoriete Brandon Maxwell-show ooit. Het was logistiek gezien een enorme uitdaging om te creëren. Ik had net een heel belangrijk moment achter de rug, deze grote show in Texas waar iedereen achterin vrachtwagens zat. Het was het Met Gala-jaar. Het was gewoon iets groots, en ik voelde veel druk. De herfst is geen goed seizoen voor mij – ik worstel traditioneel creatief met het weer, de temperaturen en het gebrek aan licht. Ik voelde zo'n intense druk, die me volledig in beslag nam. Iedereen stond achter me in september, en ik dacht: "Oh nee, ik ga ze in februari teleurstellen." Ik herinner me dat mijn moeder tegelijkertijd borstkanker kreeg, en dat was echt een uitdaging. Het voelde als een dubbel gevoel, en ik moest door veel mentale dingen heen vechten om heel gefocust en helder te blijven, en gewoon te proberen de trein op de rails te houden. Ik kijk nog steeds naar die show, en ik denk dat ik er meer gefocust op was dan ooit tevoren. Dat zie je terug in de opbouw en de kwaliteit van de productie. Ik ben er echt trots op. Het was een enorme uitdaging om er te komen en erdoorheen te komen, maar het is een lat die ik voor mezelf altijd probeer te leggen.

Zijn er specifieke routines, rituelen of tradities die je moet volgen op showdagen? Een latte en een paniekaanval slepen me erdoorheen. Dat is eigenlijk wat ik de hele ochtend doe! De laatste twee shows heb ik niet echt een paniekaanval gehad. Over het algemeen word ik wakker en ga ik met Dottie wandelen. Vroeger was ik er heel vroeg en observeerde ik alles, maar ik ben erachter gekomen dat dat niet helpt, voor mij of voor de mensen met wie ik werk, om eerder in een neerwaartse spiraal te raken dan nodig is. Elke show is anders. Ik ben heel gevoelig voor: "Is het zonnig? Hoe is het weer? Is het koud?" Ik ga door allerlei emoties heen op showdagen. Het is echt een uitdaging voor me om mezelf te laten zien aan mensen. Het lijkt misschien van niet, want ik doe het al een tijdje. Ik ben een behoorlijk huismus, dus ik heb veel sociale angst. De dag kan erg overweldigend voor me aanvoelen, en naarmate ik ouder word, moet ik echt proberen om op een voor mij heel abnormale dag naar normaliteit te zoeken. En als ik dat niet doe, zitten we niet goed. Maar de laatste paar shows heb ik mezelf kunnen wortelen in normale routines gedurende de dag, waardoor het leuker wordt. Uiteindelijk, als ik er supergestrest in ga, zal iedereen gestrest zijn. Maar als ik gewoon met Dottie ga wandelen, even thuis blijf, mijn koptelefoon opzet en probeer de krant te lezen en normale dingen te doen, dan komt het wel goed.

Je deelt je eigen reviews en verhalen achter de schermen van je vorige catwalks op Instagram. Hoe is dat begonnen? Mijn beste vrienden stimuleerden me om dat te doen! De afgelopen paar jaar ben ik minder vaak op sociale media geweest. Ik probeerde uit te zoeken hoe ik een leven kon leiden. Ik ben al zo lang zo betrokken bij mijn werk, en ik probeerde echt balans te vinden en volwassen te worden. Mensen kwamen naar het merk omdat ik in het begin vrij open was om mezelf te delen en met mensen te praten. Dat is echt wie ik ben. Voor de laatste show schreef ik gewoon een klein berichtje op de grid, waarin ik erkende dat ik er niet echt was geweest, ik was hier de hele tijd heel hard aan het werk, maar ik heb mezelf gewoon niet zo veel gedeeld. In die brief die ik schreef, zei ik dat ik wat meer naar buiten wil treden, dus dat ga ik doen. Deze video's waren een goede stap voor mij om die belofte om meer naar buiten te treden waar te maken. En ze waren eigenlijk best leuk! Ik weet niet echt hoe ik TiKToks moet maken, en dat is een hele reis geweest. Ik moest greenscreen onder de knie krijgen – blijkbaar moet je voor een greenscreen op een witte muur staan. Je kunt niet zomaar door je woonkamer lopen! Ik heb moeten leren hoe ik bondige gedachten kan formuleren, waar ik niet goed in ben – ik kom geen woorden tekort! Je moet een hook maken, binnen twee minuten praten en er dan weer uit. Dat is niet mijn ding, maar ik word er steeds beter in. Het was echt leuk om ze opnieuw te beleven, er een beetje om te lachen en een nieuwe vaardigheid te leren. Ik ben niet zo goed met technologie. Het is niet dat ik een millennial ben – ik was op mijn negende al niet eens goed met technologie!

Je won onze prijs voor Beste Designer Debuut tijdens de Fashion LA Awards 2016, die Lady Gaga je uitreikte! Wat herinner je je nog van die avond? Mijn belangrijkste herinnering daaraan is de tijd die ik met Alber Elbaz heb doorgebracht. Ik heb altijd zoveel liefde en respect voor hem gehad, en elke keer dat ik hem persoonlijk heb ontmoet, was zo betekenisvol. Ik heb zoveel met hem gelachen, en hij maakte zoveel grappen over mij, en tegen mij, en met elkaar. Dat is iets waar ik echt aan vasthoud. Ik heb me altijd gelukkig gevoeld om bij hem te zijn. Ik denk dat hij een van de allergrootsten ooit was. Vriendelijkheid en talent gaan niet vaak samen, toch? Hij was precies goed en wordt enorm gemist. Ik denk altijd terug aan die avond en denk aan de kleine grapjes die hij met me maakte en de dingen die hij zei. Dat is zo'n geweldige herinnering die ik altijd zal koesteren.

Je hebt nauwe banden met Lady Gaga, dus ik vraag je: ben je al naar het Mayhem Ball geweest? Ja! Ik ben er vorige week een paar keer geweest . Mijn zussen landden gisteravond, op de bank, en ze gingen haar zien toen ze landden. Ze is altijd buitengewoon. Ze geeft een geweldige show. Ik vond het geweldig!

Welk advies heb je voor jonge ontwerpers die vandaag de dag hun eigen merk willen lanceren, vooral nu de sector zo enorm is veranderd? Het is zeker een turbulente omgeving. Dat gezegd hebbende, creativiteit is altijd waardevol, doet er altijd toe en is altijd belangrijk – nu meer dan ooit. Iets wat me altijd op de been heeft gehouden, is me bezighouden met kunst en creatieve media die me eraan herinneren dat er vreugde en schoonheid in de wereld is, ook al kan die anders somber aanvoelen. De passie die je voor iets hebt, is belangrijk en moet je nastreven. Het meest bepalende thema voor mij in de afgelopen tien jaar is het woord 'succes' geweest, en wat betekent dat voor mij? De wereld zal veranderen. Jij zult veranderen. Wat nooit zal veranderen, is dat je altijd probeert de lat te leggen, of dat je probeert in te schatten waar je zit en waar je ertoe doet. Voordat je iets doet, moet je zoveel mogelijk bij jezelf blijven. Ik wou dat iemand me dit had verteld toen ik jonger was, zodat ik echt duidelijk zou zijn over wat succes voor jou betekent. Toen ik jonger was, betekende succes misschien dat veel mensen van me zouden houden, me aardig zouden vinden, of iets voor mezelf zouden invullen dat ik nog niet per se heb ingevuld. Of het zou een winkel zijn, of een prijs, of een tijdschriftcover, of de erkenning van een bepaald persoon. Voor mij betekent succes nu iets heel anders dan 10 jaar geleden. Ik kan dingen echt anders aanpakken, en daardoor kan ik op een eerlijkere, realistischere manier met mijn werk omgaan. Succes draait voor mij niet om uiterlijke erkenning. Het is: "Kijk ik thuis naar mijn werk en ontwikkelt het zich? Groeit het werk? Neemt het werk intellectueel risico's, op een manier die het tien jaar geleden niet deed? Ben ik door alle goede en slechte tijden heen gegroeid?" Dat moet ik van tevoren weten, en het heeft me 10 jaar gekost om daar te komen. Zoveel van de mislukkingen die ik heb gehad, of misstappen die ik heb gemaakt, kwamen doordat ik niet duidelijk wist wie ik was – en daarom liet ik de meningen van anderen dat voor mij bepalen. Duidelijk zijn over wat succes voor jou betekent, is echt heel erg belangrijk. Ik blijf daar echt bij als dingen niet altijd gaan zoals je wilt – in een carrière zal dat niet gebeuren! Niet alles zal perfect zijn in een carrière, als je er al een hebt. Het laatste wat ik wil zeggen, is dat ik na tien jaar natuurlijk in een verhoogde staat van emotie verkeer 24 uur voor een show. Maar ik ben super dankbaar voor al mijn mislukkingen. Ik voel me echt vereerd dat ik ook de successen heb gehad, en zo dankbaar voor de mensen die me die hebben gegeven. Ik ben echt trots op het werk dat ik maak, ik ben echt trots op de persoon die ik ben geworden. Het heeft me tien jaar en veel misstappen gekost, en het heeft mijn werk interessanter en gelaagder gemaakt. Ik zou zeggen: laat mensen het doen. Luister niet naar iemand die het al doet. Jouw reis zal van jou zijn. Je zult op een gegeven moment in je leven terugkijken. Hopelijk heb je tien jaar de tijd om erover na te denken.

Abonneer u op onze nieuwsbrief en volg ons op Facebook en Instagram om op de hoogte te blijven van het laatste modenieuws en sappige roddels uit de mode-industrie.