In het spoor van Enrique Tábara

Voeten met of zonder schoenen, allemaal in verschillende contexten. De serie heette Pata-Pata en is vandaag de dag een van de meest herkenbare elementen in het werk van de grote Ecuadoraanse schilder en tekenaar Luis Enrique Tábara Zerna (1930-2021), een meester van de moderne Latijns-Amerikaanse kunst . Volgens de legende scheurde hij tijdens zijn verblijf in New York een van zijn werken in stukken. De benen kwamen in beeld en hij voelde dat hij iets had gevonden waarnaar hij op zoek was.

Iets soortgelijks overkwam hem tijdens zijn verblijf in Europa. Beïnvloed door een groot aantal vrienden nam Tábara deel aan historische evenementen, zoals de Tribute to Surrealism in France, georganiseerd door André Breton in 1959. Hij vertegenwoordigde het Spaanse Paviljoen en deelde de ruimte met grote figuren zoals Salvador Dalí , Eugenio Granell en Joan Miró . In die tijd was hij ook een vaste bezoeker van Tápies , Canogar , Millares en Torres García .

Europese geschiedenissen, waarvan nog niet alles bekend is, worden momenteel gered, met name Tábara's connectie met het Spaanse Informalisme , een periode waarin hij een geometrisch constructivisme ontwikkelde, vertelt zijn zoon Eduardo Lalo Tábara vanuit Ecuador, een van de zichtbare leiders van de Association of Legacies of American Modernity (ALMA). Het is een netwerk van vertegenwoordigers, erfgenamen en onderzoekers van artistiek erfgoed met als doel de herinnering aan de fundamentele scheppers van de culturele identiteit van Latijns-Amerika te bewaren, te verspreiden en te herwaarderen.

Toen Enrique Tábara op 90-jarige leeftijd overleed, had hij verschillende stijlen en stromingen doorlopen, altijd ver verwijderd van commerciële tirannieën. Marta Traba beschreef Tábara als een soort medium dat woorden, gebaren en de "onleesbare taal" van een ras herhaalt door middel van een "emotionele gevoeligheid". Zijn gemarginaliseerde personages – mijnwerkers, prostituees, bomen en jungles waaraan zijn beroemde voeten hangen als fruit, insecten en zelfs esoterische symbolen – zijn serie schilderijen met herhaalde kalligrafie, gerelateerd aan zijn interpretatie van precolumbiaanse decoraties, zijn anders dan alles wat we ooit eerder hebben gezien .

Vanwege de groeiende vraag naar Tábara's werk op de internationale markt, om diefstal en vervalsing te voorkomen en de integriteit van zijn nalatenschap te behouden, wijst zijn zoon erop dat de officiële certificering van de werken van zijn vader sinds 2025 wordt verzorgd door de Galería Estudio Tábara en een QR-code bevat die is gekoppeld aan het archief van de Enrique Tábara Foundation. Valia Garzón Art Services, een Amerikaans bedrijf dat zich bezighoudt met herkomstonderzoek, is de enige instantie die bevoegd is om de volledige geschiedenis van de werken van de Ecuadoraanse meester te volgen, waarvan een groot aantal nog nooit eerder aan het publiek is tentoongesteld.