Samenvatting <em>van Alien: Earth</em> aflevering 1

"Welke technologie de overhand krijgt, bepaalt welk bedrijf het universum regeert." Deze onheilspellende woorden, op het scherm verlicht in een vertrouwd groen retro-digitaal lettertype, zetten de toon voor Alien: Earth , de allereerste televisieserie in de Alien-franchise . Waar Ridley Scott in zijn klassieker Alien uit 1979 bruut een dystopische corporatocratie suggereerde, vormt dat commentaar de hoofdmoot van Fargo en Legion 's nieuwste film, een hybride sciencefiction-epos en een spannende horrorthriller met alle ingrediënten voor een tv-meesterwerk in de maak.

Alien: Earth , dat uit de spreekwoordelijke borstkas van Disney-eigenaar Fox barstte — die afgelopen dinsdagavond werd uitgezonden op FX en te streamen is op Hulu — speelt zich af op, waar anders, de aarde, zij het grotendeels in gecrashte scheepslocaties en schilderachtige (en geïsoleerde) afgelegen eilanden. De première-aflevering, "Neverland", begint twee jaar voordat Sigourney Weaver ontwaakt op de Nostromo . Onze hoofdpersoon is Wendy (een etherische en wijdogige Sydney Chandler), een ongewoon jong meisje – en ik bedoel echt een meisje.

In deze nachtmerrie van bedrijfsfeodalisme heeft start-up Prodigy een doorbraak bereikt: "hybriden", androïden die het bewustzijn en de herinneringen bezitten van voorheen levende mensen. Trouw aan de antikapitalistische traditie van de franchise, heeft Prodigy's blootsvoetse biljonair-CEO Boy Kavalier (Samuel Blenkin) zieke kinderen uitgekozen om zijn gruwelijke experiment uit te voeren. De eerste van Prodigy's "Lost Boys" is Wendy, een kind met kanker wiens nieuwe volwassen lichaam bovenmenselijke capaciteiten heeft. Voorlopig is het doel van hybriden zoals Wendy gehuld in mysterie – alle goede bedrijfsgeheimen zijn dat – maar het is niet moeilijk te geloven dat Prodigy een eindeloze kwartaalgroei in hun potentieel ziet. Een dozijn toespelingen op Peter Pan communiceren de sinistere bedoeling van Prodigy (terwijl ze niet zo subtiel het feit promoten dat Peter Pan te zien is op Disney+).

Er gebeurt veel in Alien: Earth , ook al is er niet veel plot. Maar als je nog geen seconde van de laatste Alien-films hebt gezien, dan doet Alien: Earth er alles aan om je te laten weten waar de duistere wereld om draait. Hier is onze analyse van alles wat er tijdens de première gebeurt.

Allemaal aan boord van de USCSS Maginot

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was de "Maginotlinie" een verdedigingslinie die door Frankrijk werd aangelegd om de grenzen met Duitsland te beschermen. De linie was vernoemd naar André Maginot, de Franse minister van Oorlog, en was bedoeld om een invasie van de nazi's te voorkomen. Hoewel de linie grondaanvallen kon weerstaan, was ze niet sterk genoeg om de nazi's voor altijd buiten de deur te houden, en uiteindelijk viel Duitsland Nederland binnen via de grens. Tegenwoordig is een Maginotlinie een metafoor voor uitgebreide (en dure) inspanningen die een vals gevoel van veiligheid creëren.

Timothy Olyphant speelt een belangrijke bijrol als Kirsch, een synthetische figuur die de "Lost Boys" begeleidt en verantwoording aflegt aan Prodigy's Boy Kavalier.

Wendy, lieverd

Na de ondergang van de Maginot razen we terug naar de aarde, waar een jong meisje, ziek van kanker, op het punt staat te sterven. Soort van. Ze is een jong meisje onder de hoede van Prodigy, met de eerder genoemde Boy Kavalier die haar laatste minuten in haar oude lichaam bewaakt. En dan is er nog Kirsh, een synthetische loyaal aan Kavalier. Hij wordt gespeeld door een bijna onherkenbare Timothy Olyphant, wiens Sting-achtige blonde haar en geharde frons hem de uitstraling geven van een cyberpunk-schurk uit de jaren 90.

Het jonge meisje, later Wendy genoemd (opnieuw is het Peter Pan ) , is het eerste in Prodigy's baanbrekende hybride experiment. Het proces is succesvol en na enige tijd, wanneer Wendy gewend is aan haar nieuwe "oudere" lichaam (nu Chandler in de rol), voegen meer zieke kinderen zich bij de inner circle in hun eigen synthetische lichamen. Maar in hun hart zijn ze nog steeds kinderen, als ze die tenminste nog hebben.

Terwijl de Maginot aan land komt in het dichtbevolkte Nieuw-Siam in Thailand, ziet Wendy haar broer CJ (Alex Lawther) als onderdeel van de zoek- en reddingsactie. Ze wil haar broer, die ervan uitging dat zijn zus dood was, maar haar nog steeds mist, graag weerzien. Zie hoe Ice Age hen dichter bij elkaar brengt, terwijl ze toch uit elkaar zijn. — Wendy dringt er bij Boy Kavalier op aan om haar te laten meewerken op de crashlocatie. Ze zijn immers meer mens dan mens. "We zijn snel, we zijn sterk, we breken niet," wijst Wendy erop. "We kunnen het." Het is echter een riskante onderneming. Hoeveel kost elk van deze Lost Boys eigenlijk? Maar Kavalier ziet het grotere plaatje en stemt ermee in om zijn nieuwe speeltjes te laten testen waar ze precies van gemaakt zijn.

Landing

Hoezeer Alien: Earth zich ook gecompromitteerd voelt door de Disney-overheersers wat betreft de thema's, grijpt Hawley zijn kans om zijn liefde voor de Alien uit zijn jeugd te tonen. Van de eerste acht minuten van zijn show, die een onberispelijke echo zijn van Ridley Scotts Alien , tot de schemerige terreur die doet denken aan James Camerons Aliens , Alien: Earth verdient de franchisetitel die het draagt. Het is ook een echt Hawley-werk, een mengelmoes van zijn Marvel-meesterwerk Legion en andere prestigieuze sciencefictionfilms uit de afgelopen tien jaar, van Westworld tot Severance .

"Neverland" is een lange, moeizame inhalatie van wat eigenlijk een simpel, aanzettend incident is. Er slaat een ramp toe en alleen een groep bovenmenselijke androïden met de suikerkickende energie van kinderen is de logische keuze voor een reddingsmissie. Niemand weet zeker wat er in het schip te wachten staat. Maar dit bloedeloze plot wordt gecompenseerd door een overvloed aan sfeer, regie en een liefdevolle weergave van het Alien-universum. Voor het eerst voelt de Alien-saga echt uitgebreid naar het medium televisie in plaats van dat het een reboot of modernisering is voor iedereen die te jong is om Aliens ooit op de kabel te hebben ontdekt.

In de openingsaflevering biedt Alien: Earth misschien niet meer dan de meest essentiële wie, wat, waar en wanneer – en zeker de "waarom" is hoe het ons tot de finale geboeid wil houden. Maar als compleet nieuwe tv-serie met de dreigende uitstraling van een bekende franchise, maakt Alien: Earth een geweldige eerste indruk, en die "Speel volgende aflevering"-knop is moeilijker te weerstaan dan een facehugger op je gezicht.