Zijn druiven met mango- of suikerspinsmaak gezond?

Net als de overgrote meerderheid van de druiven die op de markt verkrijgbaar zijn, zijn deze pitloos – een ander type fruit dat is ontstaan ​​door een soortgelijk proces van kruising tussen verschillende soorten. Meer technisch gezien legt David Monteiro uit dat de verschillende smaken het resultaat zijn van "de toepassing van stuifmeel van sommige bestaande druivenrassen op de bloemen van andere". Op deze manier kunnen producenten "willekeurige combinaties" maken die later aan een "proefpanel" worden gepresenteerd. In deze fase wordt bepaald welke "de meest bijzondere druiven worden geteeld".

Het proces zelf is niet ongebruikelijk, zoals voedingsdeskundige Rui Valdiviesso aan Observador uitlegt. "De manier waarop deze druiven worden geproduceerd, is een formule die de mensheid al millennia gebruikt", geeft de expert toe, en trekt een parallel met een andere toepassing van druiven: wijn. "Wanneer druiven worden gebruikt voor de wijnbereiding, ontwikkelen veel van hen extreem complexe smaken. En natuurlijk zat de oorsprong van deze smaken al in de druif", stelt hij, en merkt op dat het "vruchten zijn met een enorm aantal verschillende moleculen".

Met zo'n verscheidenheid aan soorten creëert "concentratie, reactie met andere [soorten] en rijping zelf" de verschillende moleculaire expressies die later smaken produceren die doen denken aan andere voedingsmiddelen buiten deze omgeving. En dit proces werd niet alleen herhaald om deze uiteindelijke smaak te bereiken, maar ook om de textuur van de druif zelf, of zelfs de kleur en grootte, te bepalen. Een van de natuurlijke genetische mutaties die echter opvalt, is de afwezigheid van pitten, die nu in de supermarktschappen te vinden zijn en die aan hetzelfde proces van "kunstmatige selectie" werden onderworpen.

Als de smaak van deze druiven afkomstig is van de kruising van verschillende soorten, blijft de vraag: waar komt de suikerspinsmaak vandaan? Op de sticker op de verpakking staat immers duidelijk: "Suikerspinsmaak". In het gebruikelijke productieproces van deze voedingsmiddelen worden de namen van de druivenrassen immers gegeven op basis van de smaak die ze oproepen, niet noodzakelijkerwijs op basis van wat er kunstmatig wordt toegevoegd om de gastronomische ervaring te intensiveren.

In dit specifieke geval gaat het niet om het op de een of andere manier inbrengen van suikerspin in elke druif, maar om een ​​ontwerp gebaseerd op benadering. Zoals Continente's leider in de categorie groenten en fruit uitlegt, is "suikerspin" een toevallige smaak die voortkomt uit een natuurlijk proces. Dus hoewel het product wordt gepresenteerd als een "suikerspinsmaak", "is de smaak geen suikerspin, maar eerder een smaak die doet denken aan suikerspin."

Hetzelfde geldt bijvoorbeeld voor producten die worden verkocht met mango- of aardbeiensmaak. Hoewel kruisingen tussen verschillende soorten fruit mogelijk zijn en zelfs relatief vaak voorkomen in de natuur, zoals voedingsdeskundige Conceição Calhau opmerkt.

Op het eerste gezicht lijken druiven met suikerspinsmaak op "normale" druiven. Sommige mensen op sociale media geven toe dat ze ze per ongeluk hebben gekocht en pas bij de eerste hap het verschil merkten. Daarna voel je het verschil direct, met een zoete nasmaak. Op dit punt merk je zelfs dat deze druiven een aanzienlijk hoger suikergehalte hebben dan gewone druiven. Volgens online beschikbare informatie bevatten ze echter tussen de 16 en 17 gram suiker per 100 gram druif.

Vergeleken met een klassieke groene druif – die tussen de 13 en 15 gram bevat – is er geen noemenswaardig verschil. In de algemene context van fruit behoren druiven al tot de zoetste. Ter vergelijking: een appel bevat tussen de 10 en 13 gram suiker per 100 gram en een watermeloen tussen de 8 en 9 gram. Toch heeft het consumeren ervan, ondanks het feit dat het een fruitsoort is met een hoog glucose- en fructosegehalte – en deze variant gedeeltelijk zoeter is – nog steeds aanzienlijke voordelen.