Andrea Fried, op het gebied van kleur

In zijn boek De toekomst van musea schetste de Hongaarse schrijver András Szántó , samen met museumdirecteuren van over de hele wereld, een stad die volledig door kunstenaars was ontworpen. Van supermarkttassen tot straatnaamborden, alles zou doordrongen zijn van een gevoelige, bewust esthetische blik . De schilderijen van de Argentijnse kunstenaar Andrea Fried , wiens tentoonstelling "Cartografía del color" (Cartograaf van kleur) zojuist is geopend aan de Paseo de las Artes Duhau, zouden perfect passen in dit utopische scenario.

Met hun strakke lijnen, levendige kleuren en verschuivende geometrieën lijken haar werken tot dat parallelle visuele universum te behoren waar emoties in codes worden georganiseerd. En dat is geen toeval. "Achttien jaar lang was ik ondernemer. Mijn bedrijf was gericht op voorraadbeheer en barcodes waren een fundamenteel onderdeel van het proces", zegt Fried. Hoewel ze in 1996 afstudeerde in bedrijfskunde aan de Universiteit van Buenos Aires , gaf ze haar beroep in 2011 op om zich volledig aan de schilderkunst te wijden . "Toen ik op een dag naar mijn schilderijen keek, realiseerde ik me dat die kleurstroken, gescheiden door wit, veel te maken hadden met dat andere leven", geeft de kunstenaar toe in een interview met Ñ .

De overgang verliep geleidelijk. "Aanvankelijk was mijn leven erg gestructureerd, terwijl mijn schilderkunst chaotisch was: pure kleur, vormloos. Na verloop van tijd werd alles omgedraaid. Mijn dagelijks leven werd ongeordender en mijn werk begon georganiseerder te worden", reflecteert hij. Geometrische abstractie , met haar herhalingen, patronen en ingetogen lijnen, ontstond als een nieuwe mogelijke taal.

De tentoonstelling, bestaande uit 31 werken die tussen 2017 en nu zijn gemaakt, schetst een tijdlijn, zowel letterlijk als symbolisch : van verticale rigiditeit naar de vloeiende curve. "Ik wist dat ik verandering nodig had, maar ik wist niet waarheen. Totdat Sergio Bazán – een van mijn docenten – in het atelier een van mijn werken omdraaide en zei: 'Fried, laten we eens kijken wat er nu gebeurt'", herinnert ze zich. Zo ontstonden de diagonalen, de opeenvolgende patronen en de wens om beweging in het picturale oppervlak te brengen. "Ik probeerde het schilderij zich over het vlak te laten uitzetten, visueel uit het doek te laten breken, als een film."

Geïnstalleerd in de ondergrondse galerij van het Duhau Paleis , dit charmante gebouw in Franse stijl aan Alvear Street, biedt Cartografía del Color een boeiende visuele reis : van de vroegste werken, gestructureerd rond verticale balken met schrille tinten, tot de meest recente, waarin de curve de controle overneemt en de beweging sereen wordt. Sommige werken spelen zelfs met het idee van schaal, waarbij motieven worden herhaald alsof ze deel uitmaken van een groter geheel . "Ik ben geïnteresseerd in het werken met fragmentatie en zoom. Een werk kan uit meerdere werken tegelijk bestaan", zegt ze. Deze werken – waarvan sommige eerder te zien waren in de tentoonstelling Sinestesia Aguda in het Museo Nacional de Arte Decorativo – ontstonden door naar de fotorol op haar mobiele telefoon te kijken. "Ik redde de gefragmenteerde beelden die ik mooi vond en repliceerde ze op het canvas, op een grotere schaal", legt ze uit.

Kleur neemt een centrale plaats in in zijn werk , zowel conceptueel als sensorisch. "Het is de ziel van mijn schilderijen. De vorm bevat het, maar het is de kleur die het uitbreidt. Wit markeert het ritme, als een pauze", legt Fried uit, die inspiratie vindt in figuren als Mark Rothko en Josef Albers , maar ook in de Bauhaus-architectuur en de poëzie die hij als tiener las.

Voor Fried "communiceert en resoneert kleur met de emoties van mensen; het overstijgt rationaliteit. De perceptie van elke toon is zeer subjectief; het verandert afhankelijk van de omgeving en de relatieve positie. Ik vind het leuk om dat in mijn werk te verkennen en ermee te spelen." Ze zegt ook dat ze geniet van het zien van de penseelstreek: "Het geeft leven aan het schilderij, warmte aan de structuur."

Het is geen toeval dat de indeling van de galerie – bedacht in samenwerking met curator Roberto García – zich uitstrekt van de Calle Posadas naar de Avenida Alvear, en dient als metafoor voor de innerlijke beweging van de kunstenaar. "De laatste jaren voelde ik de behoefte om mijn werk weer flexibeler te maken. Er verschenen meer organische figuren, samen met een gevoel van zweven. Een serenere beweging."

De titel van de tentoonstelling is ontstaan ​​vanuit het idee van een kaart of gebied dat uitsluitend met kleuren is opgebouwd , en, trouw aan de geest van zijn werk, vermijdt Fried opdringerige interpretaties. "Ik onderschrijf Frank Stella 's uitspraak: 'Wat je ziet, is wat je ziet.' Ik wil dat iedereen voelt wat hij of zij moet voelen." Er schuilt een zekerheid in deze reis die geen twijfel laat bestaan: "Kleur was altijd de hoofdrolspeler," geeft Fried toe.

Andrea Fried (Buenos Aires, 1972) heeft solotentoonstellingen en talloze groepstentoonstellingen gehad in Argentinië, de Verenigde Staten en Italië. Haar werk maakt deel uit van de collectie van het Museum voor Hedendaagse Kunst van Buenos Aires (MACBA).

De tentoonstelling Kleurencartografie is elke dag, 24 uur per dag, tot en met 6 juli gratis te bezoeken in de Paseo de las Artes Duhau, Park Hyatt (Posadas 1350).