Republikeinen hebben zojuist een grote bom in Trumps belastingwet gegooid die een gat in Medicaid zou slaan

WASHINGTON—Vroeg maandagmiddag lieten de Republikeinen in de Senaatscommissie voor Financiën een grote bom vallen over het belastingwetsvoorstel dat de meerderheid door de Senaat probeert te glippen op een manier die de Democratische minderheid de mogelijkheid ontneemt om het wetsvoorstel te filibusteren. Van Politico :

Het onlangs gepubliceerde ontwerp van de Senaatscommissie voor Financiën zou de toegestane belasting voor zorgverleners in staten waar Medicaid is uitgebreid, vanaf 2027 stapsgewijs verlagen van de huidige 6 procent tot 3,5 procent in 2031. Deze verlaging zou niet van toepassing zijn op verpleeghuizen of instellingen voor middelzware zorg.

Dat zou een enorme afwijking zijn van het door het Huis van Afgevaardigden aangenomen wetsvoorstel, dat een moratorium zou instellen op de mogelijkheid van staten om hun belasting voor zorgverleners te verhogen boven de huidige 6 procent. Het zal waarschijnlijk ook leiden tot felle tegenstand van een coalitie van Republikeinse senatoren, die zich al zorgen maakten dat de bevriezing negatieve gevolgen zou hebben voor plattelandsziekenhuizen in hun staten. Republikeinen verwachten dat er verder onderhandeld zal moeten worden over de aanstaande Medicaid-bepalingen.

Ik heb nog geen "fel verzet" gezien van Republikeinse senatoren uit plattelandsgebieden, dus ik ga er deze keer niet op mijn hoofd op staan ​​wachten. De mensen van KFF zagen dit al aankomen toen het Huis van Afgevaardigden hun versie van de Big Plug Ugly aannam en een document uitbracht over de belasting op zorgaanbieders en hoe die werkt. Kortom, de Republikeinen in het Huis van Afgevaardigden hebben een wetsvoorstel aangenomen dat het Medicaid-systeem zou lamleggen. Deze nieuwe versie zou het systeem volledig ondermijnen.

De vergadering van maandagmiddag bevatte veel discussie over de afglijden van senator Mike Lee naar terminale sluwheid. Op zijn eigen, stille manier las senator Richard Durbin Lee voor op zijn vuiligheid. Beter was echter senator Tina Smith, die Lee buiten de vergaderzaal in het nauw dreef en hem de les las. Uit The Washington Post :

Toen Lee zijn hoofd door de deur stak om te stemmen, liep Smith snel door de zaal en de hal in en vroeg waar Lee was gebleven. Ze zei dat ze hem had aangetroffen in een nabijgelegen kamer waar Republikeinen in de Senaat bijeenkwamen om de laatste details te bespreken van het belasting- en uitgavenwetsvoorstel dat ze aan het opstellen waren. Ze vroeg of ze met hem mocht praten. "Ik zei: 'Mensen zoals jij en ik praten niet zo veel met elkaar, maar dit voelt als iets waar we echt eens face-to-face over moeten praten'", zei Smith.

Nóg krachtiger was de brief die Ed Shelleby, de plaatsvervangend stafchef van Smith, aan de stafleden van Lee stuurde:

Het is belangrijk dat je kantoor weet hoeveel extra pijn je hebt veroorzaakt tijdens een onbeschrijfelijk vreselijk weekend. Ik weet niet zeker wat jou of je baas ertoe heeft aangezet om al die dingen te zeggen, die naast gewetenloos ook heel goed onwaar kunnen zijn.

Maar daar gaat het niet om. Waarom zou je de enorme macht van een kantoor van de Amerikaanse Senaat gebruiken om het verdriet van mensen te vergroten? Meet je team succes op deze manier? Het kantoor van de Amerikaanse senator gebruiken om niet één, maar een hele reeks grappen over een moord te plaatsen – is dat een succesvolle werkdag voor Team Lee? Kwam je maandag op kantoor aan en was je trots op het werk dat je in het weekend hebt verricht?

Je hebt de moord op een levenslange ambtenaar en haar man uitgebuit om een ​​paar zieke opmerkingen over Democraten te plaatsen. Zag je dit als een uitgelezen kans om likes en retweets te krijgen? Heb je absoluut geen geweten? Geen fatsoen?

Ik weet het niet zeker, maar ik vermoed dat het antwoord een vorm van het woord "Nee" is. (Smith onthulde later dat haar naam op de dodenlijst van de verdachte had gestaan. Wat me doet afvragen waarom senator Smith Preston Brooks, oude Mike Lee, niet tot volgende week dinsdag heeft laten komen. Minnesota, leuk, denk ik.)

De belastingwet zelf kwam kort daarna en de Medicaid-regeling was zoals aangekondigd. Senator Mike Crapo, voorzitter van de Senaatscommissie voor Financiën, hield een pleidooi voor wat werd omschreven als een "sceptische" meerderheidsfractievergadering. En tot nu toe doen de weerbarstige Republikeinen tenminste alsof ze er niet van overtuigd zijn. Rand Paul is tegen alles. Ron Johnson gelooft niet dat zijn mensen het serieus genoeg nemen over... het begrotingstekort. En over het algemeen zorgden de voorstellen die de Senaat maandag presenteerde voor een enorme ruzie met voorzitter Moses en zijn meerderheid in het Huis van Afgevaardigden. Uit The Washington Post :

De Senaatscommissie voor Financiën publiceerde maandagmiddag haar voorstellen, die tot de meest controversiële in de gigantische wetgeving behoren. De commissie is verantwoordelijk voor het vastleggen van biljoenen dollars aan belastingverlagingen en betaalt deze grotendeels door Medicaid, het federale zorgverzekeringsprogramma voor mensen met een laag inkomen, drastisch te verlagen. De maatregel wijkt aanzienlijk af van wat het Huis van Afgevaardigden enkele weken geleden nipt goedkeurde. Het Huis stelde voor om de maximale uitkering voor de kinderbijslag, een belastingvoordeel voor gezinnen met in aanmerking komende kinderen, te verhogen tot $ 2.500; de Senaat stelde voor om deze te verlagen tot $ 2.200 en deze te koppelen aan de inflatie.

"We gaan het allemaal rustig aan doen. Het Huis en wij zijn het er allemaal over eens dat we iets moeten doen dat kan worden aangenomen", aldus senator Markwayne Mullin (R-Oklahoma), een belangrijke bemiddelaar tussen de belastingadviseurs van de Senaat en het Huis.

O, lieve hemel. Deze man is een "belangrijke bemiddelaar"? Kunnen ze het er niet gewoon over eens zijn dat Mike Lee door alle andere mensen gemeden moet worden en voor de rest van zijn leven door elke voorbijkomende hond gebeten moet worden? Kunnen we niet gewoon met elkaar opschieten?