Sergio Vega en de levendige ervaring van het zuiden

In 1924 woonde Walter Benjamin een chaotische conferentie bij op het eiland Capri, waar hij de befaamde Russische actrice en filosoof Asja Lãcis ontmoette. De liefde was meteen voelbaar en samen schreven ze Naples , een essay dat de inspiratie vormde voor de video die Sergio Vega , een in de Verenigde Staten wonende Argentijnse kunstenaar, presenteert in de tentoonstelling Labyrinths of Memory, bij de opening van de Bienalsur 2025 in MAMBO in Bogotá, Colombia.

Walter Benjamin in Naples is een audiovisueel werk dat onderzoekt ‘hoe het idee van het zuiden zelf ontstaat vanuit het perspectief van het noorden’, vertelt de kunstenaar.

–Waarom is dit werk relevant voor Bienalsur?

–Het probeert assen te leggen tussen de verschillende realiteiten van het Zuiden, en dat was een interessante uitdaging. Die bestond uit het traceren van de routes door Napels van Benjamin, die bekendstaat om het vestigen van het begrip van profane verlichting , dat wil zeggen stedelijke situaties waarin zich een fenomeen van synchronisatie van verschillende historische en filosofische realiteiten voordoet, wat leidt tot een conclusie die wordt ervaren als een verlichting .

–Was uw ontmoeting met Asja Lãcis in dit opzicht verhelderend?

–Ja, ze ontmoetten elkaar toevallig, hadden een romance en schreven samen deze tekst, waarin ze kritiek leveren op het alledaagse, stedelijke leven in Napels. Het zijn twee denkers uit het noorden die een idee van het zuiden verwoorden en via kanalen gaan die we vandaag de dag al kennen, maar dan in die tijd. De ideeën van het exotische, van een soort bevrijding in de ervaring van het zuiden. Het is interessant hoe ze het idee van de porositeit van de stad verwoorden in relatie tot het vulkanische gebied . Porositeit verwoordt een urbanistische en kritische visie op armoede, tussen dag en nacht, tussen slapen en wakker zijn. In zekere zin zijn alle existentiële ruimtes doorlaatbaar, en dat is heel krachtig als je in Napels bent.

–Er is nog een tekst van Benjamin die in het verhaal van jouw werk is opgenomen.

– Binnen dit betoog is er nog een andere tekst, Hashish in Marseille , die hij schreef als reisverslagen. Toen hij in de Middellandse Zee was, stond hij zichzelf dingen toe die hij in Parijs of Berlijn niet zou hebben . Toen hij naar het zuiden ging, ontwaakte "de Indiaan" in hem, zouden we zeggen; hij stond zichzelf toe om te experimenteren met drugs of spontaan verliefd te worden op iemand en samen een tekst te schrijven. Een zoektocht naar een bijna mystieke bevrijding die hij in het zuiden vond.

– Hoe lees je het vanuit het perspectief van vooroordelen?

– Ja, er zijn ook stereotypen, sporen van chaos, van het idee dat er nooit een einde aan komt, van hoe deze mensen leven, hoe alles werkt, die vraag die mensen uit het Noorden zich altijd stellen over het Zuiden. Maar ik zag ook grote bewondering en respect voor de vrijheid van zijn en denken die mensen uit het Zuiden hebben, die niet beperkt wordt door protestantse ethiek of de filosofische visies van de Noordse culturen.