At terapisi: “At sırtındayken, engellilik daha az belirginleşiyor ve kendilerini biraz daha başkaları gibi hissediyorlar.”

Saat 15:30. Pazartesi günü, Bois de Boulogne'un kenarındaki "Centre hippique du Touring Club de France" yazısının bulunduğu kemerli geçitten geçerken. Daha oraya varır varmaz ahırların saman, deri ve tezek karışımı kokusu burnuma çarptı. "Odaklan ve onlardan sana bot ödünç vermelerini istemeyi unutma," dedi Sabine, hala arabasının direksiyonunda olan kızına. Ancak 20 yaşındaki Jade çoktan başka bir yerde. Kararlı adımlarla ahıra doğru yürüyor, bakışları kırmızı benekli beyaz bir midilliye dikilmişti. "Bak, bu bir Hint hayvanı," diyor gülümseyerek ve hayvanı işaret ediyor.

Jade yaklaşık beş yıldır at terapisi uyguluyor. Doğuştan engelli olan genç kızın, bazı bilişsel yetenekleri etkilenmiş, büyüme geriliği var. Her pazartesi sadık yoldaşı Indien'le buluşuyor. Onun yanında konsantrasyonu ve özerkliği üzerinde çalışırken, hayvanla gerçek bir bağ kuruyor. Onunla birlikte, Down sendromu hastası olan 31 yaşındaki Maguelonne ve motor ve zihinsel engelli olan 33 yaşındaki Quentin de bu seansları paylaşıyor. "Jade, gel, midilliye binmene yardım edeyim," diyor at terapistleri Virginie. Hintli'nin ayaklarının dibine bir merdiven koyar ve Jade ata binerken dizginleri tutar. Daha sonra aynı hareketi diğer iki katılımcıya da aynı şekilde, gayet şık bir şekilde tekrarlıyor. Oturum başlayabilir.

Üç binici sırayla atlarını kullanır