Moed om de NHS te veranderen!

De National Health Service (NHS) bevindt zich op een cruciaal punt. Met de introductie van maatregelen gericht op het stroomlijnen en verbeteren van het huidige model van medische dienstverleners binnen de NHS, met bijzondere aandacht voor spoedeisende hulp, ontstaat er eindelijk een kans om de cyclus van opeenvolgende uitstelpogingen te doorbreken en de verandering in gang te zetten waar het land al zo lang om vraagt.

Decennialang zagen we de toename van precaire arbeidsrelaties die noch de toewijding aan instellingen bevorderden, noch de opgedane ervaring waardeerden. In plaats daarvan werd een veiling van uurtarieven ingevoerd, wat vaak kannibalisatie tussen ziekenhuizen binnen de NHS zelf in de hand werkte. Het was niet ongebruikelijk dat contracten op een dag werden beëindigd en de volgende dag terugkwamen als individuele zorgverlener, of via bedrijven, met salarissen die tot drie keer hoger lagen dan die van collega's aan het einde van hun carrière.

Deze loonvervorming ondermijnde elke poging om fulltime toewijding te waarderen of de beschikbaarheid van promotiewedstrijden voor consultants en senior graduate-posities te vergroten. Het resultaat was voorspelbaar: de instabiliteit bleef aanhouden en de NHS verloor zijn retentiecapaciteit.

Binnen de dienst die ik mag leiden, met meer dan 140 artsen (40 in opleiding), zijn we er de afgelopen drie jaar in geslaagd 22 nieuwe specialisten te integreren en maken we momenteel geen gebruik van externe zorgverleners. Maar ik weet dat dit een uitzondering is. In veel regio's maken de afgelegen ligging en de concurrentie vanuit de private sector de uitdaging bijna onoverkomelijk. Hoewel ze vaak uitsluitend in de NHS blijven werken, hebben veel collega's uiteindelijk hun contract beëindigd omdat vertrekken tot nu toe financieel aantrekkelijker was dan blijven.

De nieuwe regels beogen deze logica om te draaien. Pas afgestudeerde specialisten die niet solliciteren naar een functie binnen de NHS, artsen die verplichte overuren weigeren en clinici die de NHS in de afgelopen drie jaar hebben verlaten, mogen geen uurdiensten meer verrichten. Deze maatregel moet niet worden gezien als een strafmaatregel, maar als een stap in de richting van consistentie in de verdediging van het publieke systeem.

Waardering voor de NHS betekent niet dat ongelijkheid in stand moet worden gehouden. De NHS heeft duidelijke regels nodig die degenen die lid blijven compenseren en die rechtvaardigheid en stabiliteit in het systeem herstellen.

Ik heb deelgenomen aan het opstelcomité voor het nieuwe rapport over medische carrières in Portugal en ik kan niet anders dan benadrukken dat het bevorderen van stabiele carrières niet alleen eerlijk is voor professionals, maar ook de meest effectieve manier om kwaliteit en veiligheid voor patiënten te garanderen.

We hebben een gezondheidsbeleid nodig dat verder gaat dan acute ziekten, dat waarde hecht aan screening, vroege diagnose, klinische optimalisatie van chronische aandoeningen en het bevorderen van een gezonde levensstijl. Het gaat verder dan het simpelweg evalueren van de systeemprestaties op basis van ziektegerelateerde indicatoren, zoals het aantal consulten, operaties of zelfs spoedgevallen.

Het huidige model floreerde dankzij messiaanse figuren en opeenvolgende beloften van verandering, zonder ooit betrouwbare data te consolideren ter ondersteuning van beslissingen. Netwerken vereist een collectieve geest en consistent leiderschap. De weg is moeilijk en lang, maar zal alleen bereikt worden met vastberaden, vastberaden stappen.

Deze veranderingen hebben een symbolische waarde die vergelijkbaar is met de recent door het Ministerie van Volksgezondheid gepromote herziening van verwijsnetwerken in belangrijke medische sectoren, zoals verloskunde, waar al lang om werd gevraagd en die steeds werd uitgesteld. De sociaal-demografische realiteit van het land is ingrijpend veranderd, de technologie heeft zich razendsnel ontwikkeld, maar toch blijven we vasthouden aan achterhaalde ideeën over een systeem dat ontworpen is voor een ander tijdperk.

Het is net zo cruciaal dat we, in de hectiek van het dagelijks leven, onderzoek, wetenschap en innovatie niet verloren laten gaan. De toekomst wordt vandaag gebouwd, en alleen met sterke klinische en universitaire centra die in staat zijn om geïntegreerde zorg met ambitie te interpreteren, kunnen we groeien, evolueren en betere gezondheidszorg bieden.

Toen ik begon met mijn onderzoek naar medisch onderwijs, leerde ik al vroeg dat leiderschap in complexe omgevingen net zo essentieel is als teamwork. Continue verbetering ontstaat door successen en mislukkingen te evalueren, koerswijzigingen door te voeren en te leren van ervaringen.

Daarom prijs ik de vastberadenheid van een minister van Volksgezondheid die de waarde van teams ter plaatse erkent en het algemeen belang boven kortetermijnberekeningen stelt. Het is deze geest van publieke dienstverlening die uiteindelijk de cohesie en geloofwaardigheid van de NHS kan herstellen. Het is tijd om moed om te zetten in actie en de NHS de toekomst te garanderen die burgers en professionals verdienen.