De beste zomerboeken van de redactie: magisch realisme, Napels en... nostalgische liefde

Een vakantiekoffer zonder boek? Dat is uitgesloten. In het tweede deel van onze boekentips-serie van Well.pl nemen we je mee op een reis vol magisch realisme, de onconventionele stad Napels en... de liefde.

Warm zand onder je tenen, het zachte geluid van de golven, zonnestralen die je huid strelen en een espresso-tonic binnen handbereik. Of een zomermiddag met regen die op de balkonvloer tikt – want het zijn niet de ramen, die, zoals zo vaak in de zomer, wagenwijd openstaan. Beide opties missen slechts één ding om perfect te zijn: een boek . Een vakantie-essential – naast een zonnebril en zonnebrandolie.

Omdat boeken me net zo raken als een goede tv-serie – en ik geef toe dat ik ze allebei even gulzig verslind – heb ik mijn zomerranglijst samengesteld: de beste boekenverzachters . De keuze is zeer subjectief, maar in de geest van de zomer heb ik gekozen voor literatuur uit de categorie 'lichter', hoewel nog steeds.

ambitieus.

"Twaalf verhalen van de zwerver" van Gabriel García Márquez

Laat me je eerst een geheim verklappen: ik heb een zwak voor korte verhalen . Korte literaire vormen kunnen een erfenis nalaten die langer is dan menig dik boek, en er zijn er vele die mijn hart hebben gestolen.

Op een dag besloot ik de sprong te wagen en alles te lezen wat Gabriel García Márquez had geschreven. Tussen deze pareltjes ontdekte ik " Twaalf Verhalen van de Wanderer " – een bundel die perfect is voor de zomer, vooral voor reizen , vooral in het buitenland. Niet alleen vanwege de thema 's migratie en mensen die verdwaald zijn tussen landen, maar ook vanwege de lichtheid en precisie waarmee Márquez zijn verhalen weeft. Mijn favoriet is "El avión de la bella durmiente", oftewel "Het vliegtuig van Doornroosje".

Het vertelt het verhaal van een man die wacht op een vlucht van Parijs naar New York. In de lange rij op luchthaven Charles de Gaulle ziet hij een uitzonderlijk mooie vrouw. Het lot wil dat ze in hetzelfde vliegtuig zitten en bovendien naast elkaar zitten. Wordt de betovering verbroken wanneer de vrouw besluit om... naast haar bewonderaar in slaap te vallen? Niets van dat alles. Als geen enkele literaire tekst je ooit aan het lachen heeft gemaakt, moet je deze absoluut lezen.

Het beste boek over liefde voor de feestdagen - "South of the Border, West of the Sun" van Haruki Murakami

Als het zomer is, moet het wel liefde zijn. Hallo, wie van ons heeft er nog nooit van een zomerliefde gedroomd?! Maar maak je geen zorgen – mijn favoriete boek is niet exclusief voor vrouwen; ik probeer hier immers niet " 50 Shades of Grey " voor te schotelen. De hoofdpersoon, Hajime, is een veertiger – professioneel succesvol, eigenaar van een jazzclub, getrouwd en vader. Toch sluimert er ergens onder de oppervlakte van zijn leven iets onuitgesprokens – de herinnering aan een lang vervlogen, jeugdige liefde voor een meisje genaamd Shimamoto.

Hun jeugdrelatie eindigde zonder woorden, maar jaren later keert Shimamoto onverwacht terug... Stop. Ik zal niet meer onthullen. " South of the Border, West of the Sun " is een van Murakami's meest subtiele en intieme romans – zonder goedkope versieringen, maar vol spanning, verlangen en – zoals kenmerkend voor hem – tedere nostalgie. En misschien zelfs een vleugje waanzin?

"Napels zo zoet als zout" - een nieuw rapport van Piotr Kępiński

Dit volgende boek zal zeker in de smaak vallen bij liefhebbers van reportages en Italiaanse sfeer. Ik moet toegeven dat ik het zelf onlangs ontdekte – tijdens de stedentrip van dit jaar.

Een pauze aan zee. Napels bleef al een tijdje in mijn gedachten hangen, vooral na het zien van "It Was the Hand of God" van Paolo Sorrentino en de klassieker "L'oro di

Napoli" uit 1954. Dus zodra ik de titel " Napels Zoet als Zout " zag, wist ik dat het een schot in de roos zou zijn. En ja – ik had gelijk.

Piotr Kępiński presenteert een bitterzoet, of liever zoutzoet, portret van de stad Vesuvius – vol contrasten: licht en schaduw, heilig en profaan, gelach en woede. Dit is geen klassieke reisgids, maar een literaire reis – door steegjes, cafés, metrostations en ondergrondse tunnels. Hier hebben we de Camorra , Maradona en Sint Januarius . En hoewel ik eerlijk ben, ben ik geen fan van reportages – en ik werd aangetrokken door de titel en Napels zelf – is het een geweldig boek met een dosis lokale smaak, authentiek en met een flinke dosis Italiaanse flair. Oh! En het is gloednieuw, want de première vond plaats op 4 juni.