Wat is nomofobie bij kinderen?

In een tijd waarin mobiele telefoons als een verlengstuk van het lichaam worden gezien, is nomofobie bij kinderen een onderwerp van zorg geworden voor specialisten in de geestelijke gezondheidszorg . Zij zeggen dat het erkennen ervan de eerste stap is naar bewuste ondersteuning, waarmee de relatie tussen kindertijd en technologie in evenwicht kan worden gebracht.

De term nomofobie komt van de Engelse uitdrukking "no mobile phone phobia". Het beschrijft de buitensporige angst om geen mobiele telefoon bij je te hebben. Hoewel het voorheen vooral bij volwassenen en tieners voorkwam, begint het zich nu ook op steeds jongere leeftijd voor te doen.

Waarschuwingssignalen bij kinderen zijn onder andere intolerantie voor schermloze tijd, stress als hun telefoon uit staat, of het midden in de nacht onderbreken van hun slaap om hun telefoon te zoeken. Andere kinderen zijn geïrriteerd wanneer er geen bereik of batterij is, of vragen voortdurend waar hun apparaat is.

"De visuele en auditieve stimulatie die kinderen via mobiele telefoons krijgen, heeft direct invloed op hun hersenen. Het gaat om snelle stimuli die ze niet goed kunnen begrijpen, verwerken of onthouden, omdat ze nog onvolwassen zijn", legt klinisch psycholoog en neuropsycholoog Anayeli Pérez uit.

"Deze zoektocht naar directe bevrediging hangt samen met de aanmaak van dopamine , de stof die ons gelukkig maakt. Het gebruik van mobiele telefoons verhoogt de aanmaak ervan, wat een placebo-effect oplevert. In tegenstelling tot het niet gebruiken van een mobiele telefoon, veranderen gedragingen en handelingen vanwege het gebrek aan directe bevrediging ", voegt hij toe.

Dat angstgevoel wanneer je je telefoon niet bij de hand hebt, gaat verder dan alleen de behoefte om te gamen of video's te kijken. Volgens specialisten kan het leiden tot angststoornissen , aandachtstekort, gedragsproblemen, sociale isolatie en slechte schoolprestaties .

Tot de meest voorkomende gevolgen behoren :

• Angst en heftige emotionele reacties : zelfs zonder dat het kind dit openlijk laat zien, kan het zich angstig voelen of bang zijn om iets te missen. Dit fenomeen staat bekend als FOMO (Fear of Missing Out).
• Concentratieproblemen: de aandacht is verdeeld tussen de werkelijke omgeving en de verwachting van een eventuele melding.
• Sociale isolatie: de band van aangezicht tot aangezicht verzwakt, waardoor er een ‘ parallel leven ’ ontstaat in de digitale omgeving .
• Externe validatie: sommige kinderen beginnen hun persoonlijke waarde te definiëren op basis van de zichtbaarheid of goedkeuring die ze online krijgen.
• Verwante verslavingen: dwangmatig gebruik van mobiele telefoons kan de deur openen naar andere emotionele of gedragsmatige afhankelijkheden .

Een UNESCO-rapport waarschuwt dat de schermtijd tijdens de pandemie met gemiddeld 50 minuten per dag is toegenomen voor kinderen van 3 tot 8 jaar. Volgens Pérez zorgt deze langdurige blootstelling ervoor dat "kinderen zichzelf gaan vergelijken met wat ze op sociale media zien, wat hun zelfvertrouwen aantast en hen vervreemdt van zichzelf."

https://resources.diariolibre.com/images/2025/10/31/uso-celular-nino-ed75c1cb.jpg

Ouderlijk toezicht gaat niet over verbieden, maar over opvoeden en doelgerichte begeleiding bieden . Mobiele telefoons moeten niet worden gezien als dozen vol eindeloos entertainment, maar als hulpmiddelen die begeleiding, grenzen en positieve rolmodellen vereisen.

Dit zijn enkele strategieën die specialisten aanbevelen om u op de juiste manier te ondersteunen :

• Vroege detectie: door het observeren van reacties en emotionele veranderingen kunnen onzichtbare tekenen van afhankelijkheid worden herkend.
• Digitale opvoeding: kinderen informeren over het nut en de risico’s van het gebruik van de mobiele telefoon, aangepast aan hun leeftijd.
• Stimuleer sociale interactie : bevorder spelletjes, buitenactiviteiten en schermloze gezinsroutines.
• Professionele ondersteuning: zoek psychologische hulp als u aanhoudende tekenen van angst of isolatie ervaart.
• Oudertraining: leren over nomofobie bij kinderen en het aanleren van verantwoord technologiegebruik thuis.

"Een integrale benadering van kinderen vereist een sterke inzet van ons als volwassenen. Waakzaam zijn over hun ontwikkeling in de vroege kinderjaren met betrekking tot technologie en het aanpakken van afwijkende signalen is onderdeel van het opvoeden van kinderen met een doel in hun psychologische en sociale ontwikkeling."

"We moeten geduldig zijn en hen begeleiden in een steeds digitalere realiteit", concludeert psycholoog Pérez.

ONDERWERPEN -