Watermeloen: verfrissend veelzijdig

Als motief op een zwemband of boodschappentas of als print op zomerjurken: de watermeloen vertegenwoordigt, op een vrij onschuldige manier, het warme seizoen. Tegelijkertijd is zijn politieke betekenis als symbool van de pro-Palestijnse beweging aan belang gewonnen. Sinds de terroristische aanval van Hamas op Israël en de oorlog in Gaza is de veelkleurige meloen vaker op sociale media verschenen – vaak als emoji om een ​​shadowban , het blokkeren van ongewenste inhoud, te vermijden. In de analoge wereld is de vrucht te vinden op posters bij demonstraties of als graffiti op huismuren. De watermeloen werd een activistisch symbool na de Zesdaagse Oorlog in 1967, toen de Israëlische regering het publiekelijk vertonen van de Palestijnse vlag in de bezette gebieden verbood. Met zijn rode binnenkant, zwarte zaden en wit-groene schil komt de vrucht overeen met de Palestijnse nationale kleuren en werd hij gebruikt als symbool om het verbod te omzeilen.

Als de eerste hap van een gesneden watermeloen flauw en melig smaakt, staat je een grote teleurstelling te wachten! Je hebt de vrucht immers gekocht vanwege het verfrissende fruitige aroma, en niet te vergeten het feit dat hij er zo mooi zomers uitziet. Er zijn een paar simpele manieren om te bepalen of een meloen rijp of overrijp is. Als je op de schil tikt, zou je een holle, diepe klank moeten horen; dit is een vrij gebruikelijke methode. Maar gewicht is ook een goede indicator: rijpe watermeloenen zijn zwaarder dan onrijpe. Een gele vlek op de schil kan ook een indicatie zijn van rijpheid; het laat zien dat de meloen langzaam groeide in een veld en een lichtloze, heldere vlek op de grond achterliet. Maar wees voorzichtig: als de vlek een zeer intense gele kleur heeft, kan het zijn dat de meloen te lang heeft gelegen – met andere woorden, dat hij overrijp is.

"Viva la Vida", of "Leve het leven", is de titel van het laatste schilderij dat Frida Kahlo kort voor haar dood in 1954 voltooide. De zin kan worden gelezen als een uitdagende boodschap in hoofdletters op een stuk meloen, naast andere watermeloenen, tegen een felblauwe achtergrond. Een levensbevestigend motief, vrolijke kleuren, ook al leed ze zelf opnieuw aan ernstige gezondheidsproblemen: dit is typerend voor de kunst van de iconische Mexicaanse schilder, die, sinds ze op 18-jarige leeftijd de diagnose polio kreeg en een ongeluk kreeg, geplaagd werd door chronische pijn en terugvallen. De verschillende stadia van rijpheid van de sandías , de watermeloenen in het schilderij, kunnen worden gezien als een symbool van de cyclus van het leven. Symbolisch staat de sappige vrucht met zijn talloze zaden in veel culturen voor vruchtbaarheid en onsterfelijkheid, net als granaatappels in de Griekse mythologie. In de plantkunde worden meloenen geclassificeerd als vruchtgroenten en behoren ze, net als courgettes en komkommers, tot de kalebassenfamilie. Men denkt dat de watermeloen oorspronkelijk uit Afrika komt, maar in de moderne tijd bereikte hij Europa via handelsroutes. Niet alle watermeloenen zijn gelijk; er bestaan ​​meer dan 150 variëteiten. De zeer zeldzame "Cream of Saskatchewan" bijvoorbeeld, heeft wit vruchtvlees, zou een intens zoete smaak hebben en gedijt zelfs in koelere streken. De kleinere variëteit "Golden Midget" geeft zelf de rijpheid aan; de schil verkleurt dan van groen naar geel. Wat de rol van fruit in de kunst betreft, schilderde Frida Kahlo's echtgenoot, Diego Rivera, drie jaar na haar dood ook een watermeloen. Misschien als een uiting van zijn diepe verbondenheid, ook al kende hun relatie vele dieptepunten. Het zou tevens Rivera's laatste schilderij zijn.

Waar watermeloentoermalijn zijn naam aan dankt, is duidelijk: de kern van het kristal is roze of rood, zoals het vruchtvlees van een vrucht, en de buitenste laag is groen, zoals de schil van een watermeloen. De karakteristieke veelkleurige structuur ontwikkelt zich tijdens de kristalvorming. Deze zeldzame steen is te vinden in landen als Brazilië en Afghanistan. Door zijn unieke kleur is hij waardevoller dan andere toermalijnen en gewild in de sieradenindustrie. Tijdens het slijpen wordt zorgvuldig de optimale hoeken en slijpvormen gekozen om de natuurlijke overgang van roze naar groen te benadrukken. Dit betaalt zich uiteindelijk uit in de prijs. De meest waardevolle watermeloentoermalijnen kenmerken zich door een zo helder mogelijk kleurcontrast. Dit ziet er ook bijzonder decoratief uit als sieraad.

Je komt aan op een zomerfeestje of een uitnodiging voor een etentje in de tuin, en wat staat er vrijwel zeker op tafel? Natuurlijk, meloen-fetasalade. Zelfs als je daar al genoeg van hebt, hoef je een pittige versie van watermeloen niet te missen. De "Too Hot Salad" van de Britse chef-kok en kookboekauteur Anna Jones is met zijn gekoelde ingrediënten verfrissend op warme dagen (en brengt de zomer terug op koudere dagen). Week voor vier porties 50 gram pinda's in koud water en bewaar in de koelkast. Schil 2 wortels, snijd ze in lange reepjes met een dunschiller en doe ze in een kom met koud water. Snijd een goede 200 gram watermeloen in hapklare stukjes, verwijder de zaadjes en de schil, halveer een flinke handvol cherrytomaatjes en koel ze in een kom met de meloen. Schil de buitenste schil van een komkommer met een dunschiller (laat alleen de waterige kern over), snijd een halve ijsbergsla in reepjes, scheur de blaadjes van een bosje koriander en voeg de komkommer, sla en koriander toe aan het tomaten-watermeloenmengsel in de koelkast. Voor de dressing: hak een halve rode chilipeper fijn en meng met het sap van 2 limoenen, 1 eetlepel sojasaus en een scheutje honing. Voeg naar smaak meer limoensap, honing en sojasaus toe tot je de gewenste balans van pittigheid, zuurheid en zoetheid hebt bereikt. Giet de pinda's en wortels af, meng ze met de overige ingrediënten in een kom en besprenkel met de dressing.