Noordwest: Als kinderen eruit willen zien als volwassenen – en volwassenen eruit willen zien als kinderen

Als eerste kind van Kim Kardashian en Kanye West staat North West al sinds haar geboorte in de belangstelling – of het nu op paparazzifoto's is of, meer recent, op het gedeelde TikTok-account van haar moeder. Onlangs veroorzaakten foto's uit Rome ophef: North met blauw haar, een korte rok, een nauwsluitend korset en dikke laarzen. Foto's die ons vooral aan het denken zetten over hoe oud Kim Kardashians dochter eigenlijk is – pas twaalf.

Vanuit dit perspectief lieten de verontwaardigde reacties niet lang op zich wachten: naast kritiek op haar stijl ging het vooral over de vraag of North zich te bloot presenteerde. Sommige reacties gingen zelfs zo ver dat ze het lichaam van het minderjarige meisje veroordeelden; anderen bekritiseerden vooral de rol van moeder Kim Kardashian en vroegen zich af waarom ze haar dochter zo liet rondlopen.

De opwinding is behoorlijk verrassend. North, als kind van beroemde ouders, is misschien een bijzonder zichtbaar voorbeeld van vergelijkbare situaties – maar ze is slechts dat: een voorbeeld uit vele. Ook in Berlijn zie je ze dagelijks: meisjes die door kleding, make-up of accessoires aanzienlijk ouder lijken dan ze in werkelijkheid zijn.

Pas als je bijvoorbeeld achter ze staat bij de kassa en ze hoort praten, wordt duidelijk dat ze waarschijnlijk net in hun puberteit zijn beland – als dat al zo is. Dit kun je omschrijven als 'leeftijdscompressie': kinderen die nauwer aansluiten bij de interesses van hun oudere leeftijdsgenoten en daardoor volwassener lijken dan ze in werkelijkheid zijn.

Trainingspakken van Juicy Couture, zichtbare strings, tops met een corrigerend effect, mini- en microshorts – trends die je vaak ziet op sociale media en die niet langer alleen bij volwassenen, maar ook bij heel jonge tieners te zien zijn. Tien jaar geleden was inspiratie nog wat er in de winkels te vinden was – vandaag de dag is het TikTok en dergelijke.

En tegelijkertijd gebeurt er iets paradoxaals: terwijl kinderen ouder lijken te worden, lijken volwassenen langer jong te willen blijven. Mensen van midden twintig plakken Sonny Angel-figuurtjes op hun telefoon, hangen Labubus-knuffels aan hun tas of verzamelen Jellycat-knuffels. Het lijkt alsof de generaties naar elkaar toe groeien: sommigen versnellen hun volwassenheid, anderen laten hun infantilisme bewust zien.

Het wordt cruciaal wanneer het publiek zich richt op het lichaam van een kind – en oordeelt of het niet "te sexy" wordt afgebeeld. Dit perspectief zegt minder over meisjes zoals North West dan over een maatschappij die kinderen bekijkt door de lens van seksualisering.