Knooppunt: stevig verbonden

Toen Humphrey van Weyden uit de Stille Oceaan werd gevist, vervloekte hij al snel zijn redders. Want aan boord van de Ghost, een schoener voor de zeehondenjacht, heerste pure waanzin. Wanneer kapitein Wolf Larsen zijn bemanning niet aan het vastbinden was, verslond hij Shakespeare. Dat de "Zeewolf" in Jack Londons gelijknamige roman zichzelf had leren lezen, was in die tijd niets ongewoons, zelfs niet op echte zeeschepen. "Begin 19e eeuw kon vrijwel geen enkele gewone zeeman lezen of schrijven", aldus het beroemde "Ashley Book of Knots", een klassieker uit 1944. Het was gebruikelijk dat jongens al voor hun tiende de zee op gingen. Om hun geest en vingers te trainen voor de maandenlange reizen, leerden ze de verfijnde kunst van het knopen leggen. Clifford Ashleys encyclopedie bevat meer dan 3800 manieren om touwen te lussen en te draaien. Jack Londons personage, de Zeewolf, verwijst naar Vikinglegendes. Kapitein Larsen komt ook uit Scandinavië, het thuisland van de "Wotan-knoop". De naam Valknut, bestaande uit drie met elkaar verbonden driehoeken, is samengesteld uit het Noorse valr ("krijger die in de strijd is gesneuveld") en knut ("knoop"). Het symbool zou de verbinding tussen goden en mensen symboliseren. De naam Knut, die nog steeds populair is in de Scandinavische landen, werd vroeger gegeven aan de zoon met wie men de gezinsplanning wilde voltooien – dat wil zeggen, met wie men in het huwelijksbootje wilde stappen.